Ռիչարդ Բախ ,,Ջոնաթան Լիվինգսթոն անունով ճայը

Ճայերը, ինչպես գիտեք, երբեք չեն թուլանում, երբեք կանգ չեն առնում: Օդում կանգնելը նրանց համար խայտառակություն է և անպատվություն:Ճայը ամեն ինչից ավելի է ուզում թռչել: Եվ նա չի ուզում նմանվել մյուսներին: Նրա մայրն ասաց, մի բան կեր, դու շատ նիհար ես, և նա ասաց, որ ես չեմ ուզում ուտել, ես ուզում եմ թռչել:Նա շատ բարձր էր թռչում և ընկավ ծովը:Նա կարծում էր, որ իր հայրը ճիշտ էր:Նա դրժեց իր տված խոստումը:Միայն նորմալ ծովային ճայերը չեն թռչում դեպի բարձր, չեն թռչում մթության մեջ, և նա ցանկանում է խախտել կանոնները:Նա ցանկանում է ամեն ինչ սովորել թռչելու մասին, մինչդեռ մյուսները չեն ցանկանում:Հենց այդ պատճառով էլ նրան վտարում են երամից։Բայց, այնուամենայնիվ, նա չի հանձնվում և դեռ սովորում է շատ բարձր թռչել:Եվ նա հասավ իր երազանքին. Եվ նա սովորեցնում է մյուս ճայերին շատ բարձր թռչել։ Ի վերջո իր ամենաառաջին աշակերտը Ֆլետչեր Լինդ ճայը դառնում է ուսուցիչ իսկ Ջնաթանը գնում է սովորեցնելու այլ երամների։